Aby poznać genezę narodzin dzisiejszych gejsz, musimy się cofnąć dalej niż do powstania kurtyzan oiran. Należy się cofnąć do roku 600 naszej ery, kiedy to w świecie kwiatów i wierzb swoje pierwsze kroki stawiały saburuko (dziewczyny służki), które świadczyły usługi rozrywkowe oraz seksualne dla zamożnej klasy społecznej.
 

• 600 r. (późne lata) - Saburuko (dziewczyny służki), które świadczyły usługi rozrywkowe oraz seksualne;
• 794 r. - Kioto zostaje stolicą i w tym czasie panuje obsesja wśród zamożnej elity na punkcie piękna. 
• koniec VIII w. - pojawiają się wędrowne tancerki Shirabyōshi, które świadczą również seksualne rozrywki.
• koniec XIII w. - narodziny jester (błazen), który stał się podwaliną do powstania męskich gejsz - taikomochi. W późniejszych latach, błaźni byli bardziej znani jako doboshu - artyści i znawcy ceremonii parzenia herbaty.
• do 1500 r. - Shirabyōshi odchodzą od świadczenia uciech seksualnych i ich głównym prekursorem rozwoju staje się sztuka. Coraz bardziej są znane jako artystki i tancerki.
• połowa XVI w. - w Gion powstają mizujaya, pełniły funkcję dzisiejszych ochaya.
• 1589 r. -  w Kioto powstaje zamknięta dzielnica rozkoszy Yanagimachi.
• 1612r. -  zostaje otwarta pierwsza licencjonowana dzielnica rozkoszy w Edo.
• 1617 r.- prostytucja zostaje zalegalizowana. Kurtyzany yūjo mogły również występować w teatrze kabuki.
• 1641 r. - w Kioto zostaje otwarta licencjonowana dzielnica uciech Shimbara. Pojawiają się kurtyzany oiran/tayu.
• 1657 r. -  w Edo powstaje licencjonowana dzielnica Yoshiwara.
• 1665 r. -  herbaciarnie mizujaya w Gion zyskują oficjalne licencje na działalność.
• 1680 r. - odoriko (tańczące dziewczyny) były bardzo popularną formą rozrywki w wyższej klasie samurai. Część z nich nadal świadczyło usuługi seksualne.
  ZMIERZCH KURTYZAN I NARODZINY GEJSZ
• 1750 r. - pierwsza kobieta, która nazwała się gejszą. Była nią Kikuyu i była wykwalifikowaną prostytutką, która umiała grać na shamisenie oraz śpiewać. Nazywano ją onna-gejszą - to była dawna nazwa gejsz.
• 1753 r. - ponad 100 tancerek odoriko umieszczono w Yoshiwarze.
• 1761 r. -  Gejsze w Yoshiwarze zyskują licencje.
• 1760 - 1770 r. - rozpowszechnia się popularność gejsz.
• 1770 r. - w Yoshiwarze pracuje 16 gejsz kobiet i 31 gejsz mężczyzn - taikomochi.
• 1774 - w Yoshiwarze pracuje już 31 gejsz kobiet i 31 gejsz mężczyzn.
• 1779 r. - otwarto pierwszy kenban w miejscowości Yoshiwara.
• 1800 r. - coraz większa liczba gejsz w Yoshiwarze: 143 gejsz kobiet i 45 taikomochi.
• 1813 r. - pierwsze gejsze zaczęły rejestrować swoje profesje w Kioto.
• 1872 r. - Akt Emancypacji Kurtyzan i Gejsz, początek Miyako Odori.
• 1873 r. - gejsze zapisują się do wyznaczonych dla nich szkół - kaburenjo.
• 1920 r. - z kilkuset taikomochi, pozostało już tylko garstka.
• 1924 r. - ok 80 tysięcy gejsz działa w Japonii.
• 1944 r. - przez Durgą Wojnę Światową - gejsze zamykają swoją działalność. Ludzie są kierowani m.in do pracy w fabrykach.
• 1946 - 1947 r. - reformy w świecie Karyuukai.
• 1945 - 1959 r. - w okresie po wojennym działają prostytutki pan-pan, które bardzo często podają się za gejsze i Zachodni klienci przez to mylą je z prawdziwymi gejszami.
• 1948 r. -  powrót Miyako Odori.
• 1957 r. -  w Japonii pracuj ok 40 tysięcy  gejsz. Zaczyna obowiązywać ustawa przeciw prostytucji. Obowiązuje zakaz patronatu danna oraz zamknięto dzielnice rozkoszy.
• 1974 r. - zmniejsza się ilość funkcjonujących okiya. W Japonii pracuje już tylko ok 17 tysięcy gejsz.
• 1982 r. - dzielnice gejsz w Kioto po raz pierwszy zamieszczają w mediach ogłoszenia o naborze na praktykantki - maiko.
• 1991 r. - po raz drugi i ostatni ogłoszono kampanie w celu rekrutacji maiko.
• 1999 r. - dzielnica Yanagibashi zostaje zamknięta. Część Gion, Miyagawachō i Kamishichiken zostają umieszczone na  liście zabytków.
• 2000 r. - w Japonii pracuje już tylko ok. 5000 gejsz.
• Dzisiaj - pozostało już tylko ok 2000 gejsz oraz 4 taikomochi w Tokio i 1 w Kioto. 

To jest takie krótkie kalendarium związane z narodzinami gejsz. Jak będę miała więcej szczegółów to zostanie ono uzupełnione.