Historia narodzin gejsz sięga XVIII wieku, jednak kobiety "typu" gejsza istnieją od najwcześniejszej czasów Japonii. Dwie znaczące poprzedniczki, prekursorki narodzin gejsz to saburuko, które pojawiły się pod koniec VII wieku oraz shirabyōshi , które pojawiły się w późnejszej erze Heian - w początku okresu Kamakura (1185-1333 r.).

Saburuko, czyli "te, które służą" narodziły się w wyniku zwiększenia się pojemności społecznej pod koniec siódmego wieku. Życiowa sytuacja zmusiła wiele kobiet aby stać się wędrowczyniami, które aby przeżyć musiały uciekać się do handlu swoim ciałem. Większość z tych kobiet wywodziły się z niższej klasy, więc nie było wśród nich takich, które byłyby dość wykształcone i utalentowane. Jednak była też garstka saburuko, które były utalentowanymi tancerkami lub śpiewaczkami przez co często zapraszano je jako towarzystwo na arystokratycznych spotkania.

Shirabyōshi, artystki które przyjęły swoją nazwę od tańca (zdjęcie na prawo) pojawił się w momencie, gdy struktura społeczna w Japonii zaczęła się załamywać. Zmieniające się losy wielu rodzin arystokratycznych wymuszało, aby córki z tych rodziny stawały się shirabyōshi dzięki temu całe rodziny mogły przetrwać. Te kobiety były często dobrze wykształcone i szybko stały się cenionym "towarem" ze względu na ich taniec i talent poetycki. Były one wspierane przez wiele rodzin z wyższej klasy - w tym znanych arystokratycznych rodów Fujiwara oraz Taira, a w niektórych przypadkach nawet rodziły szlacheckie dzieci.

Shirabyōshi były rozpoznawalne dzięki białemu strojowi w stylu shinto, które grały na bębenku i flecie oraz posiadały umiejętności taneczne i poetyckie. One również recytowały ballady, które zostały oparte na buddyjskich modlitwach pochodzących z Chiny. Najbardziej znanym z shirabyōshi, które zapisały się w kartach historii to Shizuka, konkubina Minamoto no Yoshitsune (1159-1189) i Kamagiku, ulubiona konkubina emerytowanego cesarza  Gotoba (1189/39).

Shirabyōshi świadczyły usługi rozrywkowe oraz seksualne, ale te ostatnie tylko do XV wieku, po 1500 roku, były znane tylko jako artystki tańca i poezji.