Piękne, uwodzicielskie, intrygujące - są to trzy słowa, które zostały użyte do opisania gejsz w ciągu wieków. Przez stulecia stały się częścią japońskiej kultury i jednymi z najbardziej znanych ikon. Biorąc pod uwagę znaczenie i liczebność gejsz, jest to naturalne, że stały się one istotnym tematem poruszanym w dziedzinie sztuki. Gejsza stała się inspiracją począwszy od japońskiego drzeworytu - ukiyo-e po malarstwo i współczesną grafikę komputerową.

Pierwsza forma sztuki, na której utrwalono wizerunki gejsz to były japońskie drzeworyty - ukiyo-e. W skrócie, ukiyo-e to technika wydruku wypukłego, gdzie na deskę nanosi się rysunek, a następnie przy pomocy specjalnych narzędzi wycina się tło, które na odbitce będzie białe. Klocek pokrywało się farbą drukarską i odbijało się na papierze (czytaj więcej w wikipedii). Japoński drzeworyt, zwany ukiyo-e (czytaj więcej w wikipedii), sięga XVII wieku, czyli epoki Edo, aż do epoki Meiji - 1868 roku.

W okresie Edo (1603-1868 AD), ukiyo-e stały się popularne w całej Japonii. Wydruki wykonane w tym czasie przedstawiają sceny z życia codziennego w Japonii, historyczne wydarzenia w starożytnej Japonii, pejzaże i artystów. W przeciwieństwie do popularnych obrazów, które były głównie zarezerwowane dla górnej klasy, ukiyo-e były popularne wśród mas i szeroko dostępne. Oczywiście, jednym z najbardziej popularnych tematów ukiyo-e były gejsze. Wielu z najbardziej znanych twórców, słynnych i zachowanych do dzisiejszego dnia drzeworytów przedstawiających gejsze, to m.in. Utagawa Kuniyoshi, Utagawa Hiroshige Kunisada, Utagawa, Katsushika Hokusai, Kitagawa Utamaro (zdjęcie pierwsze po lewej: "Trzy znane piękności" 1753-1806), Torii Kiyonaga, Yoshu Chikanobu i Tsukioka Yoshitoshi.

W 1842 roku przedstawianie obrazu gejszy został zakazany przez szogunat Tokugawa w ramach reform Tenpo, ale szybko zakaz został zniesiony. W 1868 roku zakończył się okres Edo i rozpoczęła się epoka Meiji. Japonia otworzyła wtedy drzwi na świat zewnętrzny oraz na nowe pomysły i koncepcje artystyczne z Zachodu, które stały się coraz bardziej popularne wśród japońskich artystów. W rezultacie popularność ukiyo-e zaczął podupadać w tym czasie, a gejsze zaczęto przedstawiać na nowych formach sztuki np. fotografiach, jak również na wielu obrazach i zdjęciach artystów z Zachodu, którzy byli zafascynowani ich urodą i elegancją.

Dużo zdjęć drzeworytów można znaleźć w galerii - gejsza w sztuce.