W okresie Edo, dziewczęta Odoriko były popularnym tematem malarskim. Obrazy te były szeroko dostępne dla klas niższych, zwanymi jako "fuzokuga".

Inne popularne motywy w tym czasie, jak np. postaci z klasycznej literatury japońskiej lub obrazy w stylu chińskim były ograniczone dla górnej klasy społecznej ze względu na politykę szogunatu Tokugawa.
Podczas epoki Meiji, artystki były malowane na pamiątkach takich jak, wachlarze i wazony, które były popularne wśród pierwszych zachodnich turystów.

W okresie Taisho (1912/26) gejsze stały się inspiracją artystów art-deco, którzy połączyli tradycyjne japońskie obrazy i ikony z zachodnimi technikami malarskimi. Ten trend był kontynuowany przez lata 30-te, które były pierwszymi latami okresu Showa (1926/89).

Gejsze również stały się popularnym tematem dla wielu zachodnich artystów, którzy napływali do kraju kwitnącej wiśni od początku epoki Meiji. Artyści tacy jak Edward Atkinson Hornel i Emila Orlika Zwei (patrz po prawej) byli zachwycony pięknem gejsz co zaowocowało wieloma pracami.
 

• Gejsza w sztuce: drzeworyty
• Dużo zdjęć drzeworytów można znaleźć w galerii - gejsza w sztuce.

Obrazki:

• na lewo: "Dwie gejsze" Edward Atkinson Hornel (1894);
• na prawo: żelazna figurka art deco  z gejszą z początku lat 20 XX wieku.