Gejsza była w porównaniu do japońskich żon osobą niezależną, wykształconą i utalentowaną. Gejsze nie mogły mieć przygodnych romansów, czy to ze swoimi klientami, czy innymi mężczyznami. Taki zachowanie byłoby pogradzane, a sama artystka budziłaby tylko niechęć w swoich klientach oraz straciłaby honor. Jedynie bliższe kontakty mogła utrzymywać ze swoim danna, czyli patronem.

Oficjalny związek był dokumentowany i trwał zazwyczaj kilka, a nawet kilkanaście lat. Taka znajomość mogła zakończyć się ślubem – wówczas jednak kobieta nie mogła być już gejszą, stawała się żoną i nie mogła już dalej pracować w tym zawodzie, nawet prowadzić domu gejsz, okiya.