Twarz biała jak śnieg, oczy i brwi pomalowane na czarno z purpurą oraz szkarłatne usta to makijaż gejsz, dzięki któremu stały się najbardziej rozpoznawalnymi twarzami na świecie.

Początki narodzin stosowania białego makijażu w japońskiej kulturze wyjaśniają dwie teorie. Pierwsza z nich sięga średniowiecza, kiedy to japoński podróżnik powrócił z Europy do kraju i z jego opowieści o pięknych "bladych twarzach" zaczęto stosować taką technikę makijażu.
Ta teoria jest w dużej mierze kwestionowana, zwłaszcza, że druga teoria mówi o zaczerpnięciu tego stylu z Chin, gdzie kobiety w sądach malowały twarz na biało. Druga teoria jest bardziej prawdopodobna, gdyż stosowanie białego makijażu w historii Japonii datuje się od epoki Heian (794-1185 r.), w czasie, gdy Japonia była w dużej mierze pod wpływowi kultury chińskiej.

Kobiety z epoki Heian (do nowocześniejszych czasów) do malowania twarzy na biało stosowały proszek z ryżu, ołowiu lub mąki, które mieszano z wodą, uzyskują pastę. Taką pastę nakładały na twarz stosując jako podkład. W tym czasie, kobiety również goliły sobie brwi, a ich "sztuczną" wersję nanosiły czarną pastą na czoło w postaci grubej linii.
Aby uzyskać szkarłatny kolor ust stosowano soku z benibana, a zęby w tym czasie czerniono.

Kobiety z epoki Heian był uważane za eleganckie i piękne. Ten właśnie styl zaczerpnęły kurtyzany.
Pierwsze gejsze, odróżniały się od kurtyzan nie tylko makijażem, ale i wyglądem. W tym czasie było to w dużej mierze ściśle regulowane  przez rząd, w celu zatrzymania gejsz w konkurowaniu z kurtyzanami. Gejsze miały bardziej stonowany makijaż, niż grube warstwy podkładu na twarzach kurtyzan. Kimona gejsz były bardziej skromne, jednolite w kolorach oraz z mniejszą lub brakiem ozdób we włosach w przeciwieństwie do wyglądu kurtyzan.
Z czasem krzykliwy i ociężały wygląd kurtyzan stał się przestarzały, a co za tym idzie gejsze zdobywały na swojej popularności.