Koto to narodowy japoński instrument z rodzaju cydr. Instrument został sprowadzony do kraju kwitnącej wiśni w VII wieku n.e. z Chin. Jest to jeden z wiodących instrumentów, który jest wybierany do nauki gry w trakcie szkolenia uczennicy na przyszłą gejszę. Jego pierwowzorem była chińska cytra guzheng, niewiele różniąca się od koto pod względem konstrukcyjnym. Składa się z długiego pudła z drewna i ma około 80 - 190 cm długości i 24 cm szerokości. Pierwotnie instrument liczył 7 strun, zaś współcześnie mają 13 lub 17 strun skręconych z jedwabiu.

Muzyka grana na koto to sokyoku. W XVI w. na wyspie Kyushu powstała pierwsza szkoła kształcąca profesjonalnych muzyków. Jednym z pierwszych mistrzów był Yamazoumi (niewidomy instrumentalista), który ukończy ją w 1612r. Wielkim innowatorem tego instrumentu stał się również Yatsuhashi Kengyō (1614-1685) - niewidomy muzyk z Kioto, twórca nie tylko klasycznych kompozycji, lecz również nowych strojów i technik gry. Znanym mistrzem był również Miyagi Michio (1894 - 1956). który zaczął używać koto do wykonywania repertuaru europejskiego.

Przy akompaniamencie koto wykonuje się prawie wszystkie tańce, zaś wszelkie uroczystości i festiwale w świecie gejsze, nie mogą się bez niego obyć.

Zdjęcia: na lewo zdjęcie vintage maiko z początku XX wieku, zaś na prawo współczesna maiko.