Dzielnice gejsz, czyli hanamachi w żaden sposób nie powinny być mylone z dzielnicami rozkoszy, czyli yūkaku, nazywanymi również dzielnicami przyjemności bądź dzielnicami czerwonych latarni. Na początku 1600 roku, yūkaku stanowiły czy dzielnice w Kioto, Osace i Edo (dzisiejsze Tokio): Shimabara w Kioto (1640), Shinmachi w Osace (1624/44) i Yoshiwara w Edo (1617). Robotnicy w tych okręgach byli znani jako yūjo (游 女), z których najwyższą rangę miały kurtyzany oiran. Odpowiednikami znanych w świecie gejsz ochaya, były ageya - pełniących funkcję lokali rozrywkowych.

Ekspansja gejsz rozpoczęła się 100 lat później, w połowie XVIII wieku w dzielnicach kurtyzan, które później przekształcano w hanamachi. Wszystkie trzy dzielnice są dzisiaj martwe. Niektóre przedsiębiorstwa turystyczne wykorzystują dzielnicę Shimabara jako atrakcję turystyczną, zaś w Yoshiwara w Tokio nadal funkcjonują nie legalne domy publiczne.

Za zdjęciu po prawej: ukiyo-e prezentujące wejście do dzielnicy Shimabara, autor: Utagawa Hiroshige, data: 1834.